Μήτηρ αγία η τού αφράστου φωτός, Αγγελικοίς σε ύμνοις τιμώντες μεγαλύνομεν.
Ο εκ Παρθένου ανατείλας τώ κόσμω, Χριστέ ο Θεός, υιούς φωτός δι' αυτής αναδείξας, ελέησον ημάς.
Ώ μακαρία Θεόνυμφε, πώς γεγέννηκας άνευ ανδρός, καί μεμένηκας ως τό πρότερον; Θεόν γάρ
απεκύησας, τεράστιον φοβερόν, αλλ' αίτησαι σώζεσθαι, τούς υμνούντάς σε.
Παρθενομήτορ, η ολόφωτος Κόρη, η μόνη πρός Θεόν μεσιτεία, μή διαλίπης Δέσποινα, δυσωπείν
τού σωθήναι ημάς.
Τίς υμνήσει σε γηγενών, άσπιλε αγνή Περιστερά; σύ γάρ εκύησας ημίν, φώς τό μέγα ζωής τόν πλούτον, Ιησούν τόν Σωτήρα, όν υμνούμεν αινούντες ως Κύριον, καί υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.
Χαίρε πάνσεμνε Αγνή, παρθενίας καύχημα, μητέρων τό στήριγμα, ανθρώπων βοήθεια, καί τού
Κόσμου η χαρά, Μαρία Μήτηρ, καί δούλη τού Θεού ημών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου