Χάρη στην επιρροή του αρχιεπισκόπου Τύχωνος, ό π. Νεκτάριος χειροτονήθηκε επίσκοπος το 1963 και στην συνέχεια βοηθός επίσκοπος του αρχιεπισκόπου Ιωάννη. Θεωρούσε τούς αρχιεπισκόπους Ιωάννη και Τύχωνα, ζωντανούς αγίους.
Ό μεγαλύτερος αδελφός του επισκόπου Νεκταρίου, ό Ίβάν Μιχαήλοβιτς Κόντσεβιτς, ήταν καθηγητής Μηχανικής και λόγιος τής Εκκλησίας. Κατηχήθηκε και ασπάστηκε το Χριστιανισμό στην Οπτινα και τώρα αγωνιζόταν να μεταλαμπαδεύσει την κληρονομιά της μέσα από τα γραπτά του, τα όποια συνδύαζαν την προσεκτική και έντιμη επιστημονική κατάρτιση, με την γνώση των άγιων από πρώτο χέρι.
Εκείνος πρώτος αναγνώρισε την ουσία του χριστιανικού Γεροντικού χαρίσματος, ως συνέχιση του προφητικού χαρίσματος της αρχαίας Εκκλησίας. Το κλασικό του έργο, (Ή Απόκτηση του Αγίου Πνεύματος στην αρχαία Ρωσία) - μια πραγματεία για την «εσωτερική πνευματική δραστηριότητα» και την ιστορική εκδήλωση της στην Ρωσία - είχε τόσο γοητεύσει τον Γκλέμπ, ώστε για κάμποσο καιρό το είχε μαζί του όπου πήγαινε και κοιμόταν μ' αυτό κάτω από το μαξιλάρι του.
Ή σύζυγος του καθηγητή Κόντσεβιτς, Ελένη, ήταν εξίσου σπάνια περίπτωση ανθρώπου. Ήταν ανιψιά του διάσημου Ρώσου εκκλησιαστικού συγγραφέα Σέργιου Νείλου, ό όποιος είχε γράψει βιβλία για την Όπτινα και είχε ανακαλύψει τον περίφημο «Διάλογο του άγιου Σεραφείμ με τον Ν. Α. Μοτοβίλοφ». Ή Ελένη, όπως κι ό σύζυγος της, γνώρισε άγιους και μάρτυρες στην Ρωσία, μεταξύ των οποίων και το Γέροντα Άνατόλιο το Νεότερο της Οπτινα. Στην Γαλλία υπήρξε πνευματική κόρη ενός από τούς σημαντικότερους Ρώσους ασκητές και Πατερικούς θεολόγους του εικοστού αιώνα - του Αρχιεπισκόπου Θεοφάνη Μπίστροφ της Πολτάβα.
Αν και δε διεκδικούσε εύσημα για την συμβολή της, είναι γεγονός ότι είχε επωμιστεί το κύριο βάρος της εργασίας για τα βιβλία του συζύγου της: εκείνη διενεργούσε την απαραίτητη έρευνα, ενώ εκείνος εργαζόταν ως μηχανικός για το βιοπορισμό τους. Άνθρωπος με δυνατή θέληση ή Ελένη, εξέφραζε τις απόψεις της πολύ ανοικτά και είπε στον Γκλέμπ και τον Ευγένιο πράγματα πολύτιμα, πού κανείς άλλος δεν θα τούς έλεγε. Όταν τούς γνώρισε ό Γκλέμπ, οι Κόντσεβιτς ζούσαν σ' ένα μικρό, υγρό υπόγειο διαμέρισμα στον Σαν Φρανσίσκο κάτω από' το διαμέρισμα του επισκόπου Νεκταρίου. Από εκεί μετακόμισαν σ' ένα μικρό σπίτι στον Μπέρκλεϋ για να βρίσκονται πιο κοντά στη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου. Ήταν αξιοπρεπείς, εκλεπτυσμένοι και εξαιρετικά καλλιεργημένοι άνθρωποι, πράγμα πού ό Ευγένιος αμέσως αντιλήφτηκε.
Ό Γκλέμπ θυμάται: «Ό κος και ή κα Κόντσεβιτς δεν είχαν παιδιά κι έτσι όλη ή ενεργητικότητα και ό χρόνος τους αφιερώνονταν στον θέμα πού άγγιζε την καρδιά τους περισσότερο: στην Όπτινα και στην προσπάθεια εξάπλωσης της Πατερικής αντίληψης για την ζωή - την ουσία του Χριστιανισμού, το αλάτι το όποιο ό χριστιανικός κόσμος χάνει πολύ γρήγορα και όταν αυτό εξαντληθεί, θα έρθει το τέλος του κόσμου. Οι Κόντσεβιτς είχαν μια εξαιρετική σειρά έργων των Πατέρων της Εκκλησίας στην βιβλιοθήκη τους. Όποτε τούς επισκεπτόμουν έμενα για πολλές ώρες μαζί τους, συνεπαρμένος από τις συζητήσεις μας γύρω από μια μεγάλη ποικιλία βαθύτερων θεμάτων. Κάθε φορά πού έφευγα από' το αγαπημένο μικρό σπίτι τους της λεωφόρου Τέλεγκραφ στον Μπέρκλεϋ, ήμουν ενθουσιασμένος και κουβαλούσα μαζί μου μια νέα στοίβα Πατερικών βιβλίων της ύστερης περιόδου, μερικά από τα όποια κοσμούσαν άλλοτε τις βιβλιοθήκες της Οπτινα και του Βαλαάμ. Συνειδητοποίησα ότι τα ίδια αυτά βιβλία πού κρατούσα σε τρένα και λεωφορεία καθώς επέστρεφα σπίτι, τα είχαν αγγίξει, κρατήσει και ίσως μουσκέψει με δάκρυα οι μεγάλοι μοναχοί της Οπτινα, ακόμα και οι ίδιοι οι άγιοι Γέροντες! Τί συγκλονιστικό συναίσθημα! Ό π. Αδριανός μου είχε μεταγγίσει την ιδέα του μπολιάσματος του αχανούς αλλά γόνιμου αμερικανικού εδάφους, με την αγιότητα της άγιας Ρωσίας. Αυτά τα βιβλία, πού έτρεμα καθώς τα κρατούσα, περιείχαν ακριβώς το σπόρο γι' αυτό το μπόλιασμα».
Ό Γκλέμπ αποκαλούσε τον επίσκοπο Νεκτάριο, τον Ίβάν και την Έλεν Κόντσεβιτς με μία φράση: «οι τρεις μου Κόντσεβιτς». Αυτοί οι σπάνιοι φορείς της Πατερικής αντίληψης του κόσμου και της παράδοσης της Οπτινα, έμελλε να έχουν τεράστια επίδραση στη ζωή τόσο του Γκλέμπ σο και του Ευγένιου Ρόουζ. Αργότερα επρόκειτο να τούς καταστήσουν πνευματικούς τους κληρονόμους.
ΒΙΒΛ. Π. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΡΟΟΥΖ Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΤΟΜΟΣ Α
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου