Πραγματικά υπήρξε πρωταθλητής της Ορθοδοξίας, σε μια εποχή όπου ή πίστη γίνεται όλο και χλιαρότερη.
Ή άποψή του για τον σύγχρονο κόσμο ήταν ξεκάθαρη, ακριβής και απόλυτα εμπνευσμένη από την Αγία Γραφή και τούς Αγίους Πατέρες της Εκκλησίας. Δίδασκε ότι ζούμε στην εποχή της αποστασίας, της απομάκρυνσης από την αληθινή Χριστιανοσύνη, όπου τον «μυστήριο της ανομίας» έχει μπει στο τελικό στάδιο της προετοιμασίας του «ανθρώπου της αμαρτίας» - Αντίχριστος (Β' Θεσ. 2:3-12).
Ό Αρχιεπίσκοπος Άβέρκιος ακολούθησε τ' αχνάρια αυτής της αποστασίας κυρίως από την εποχή του Σχίσματος (1054), μέσα από την εποχή του Ουμανισμού, της Αναγέννησης και της Μεταρρύθμισης, την Γαλλική Επανάσταση, τον Υλισμό και Κομμουνισμό του 19ου αιώνα, φτάνοντας στην Ρωσική Επανάσταση του 1917 πού άνοιξε τον δρόμο, ρίχνοντας και τον τελευταίο εμπόδιο, για την άπεργασία του μυστηρίου της ανομίας και τον ερχομό του Αντίχριστου (Βλ. στο βιβλίο του, TRUE ORTHODOXY AND THE CONTEMPORARY WORLD (στα ρωσικά), JORDANVILLE, σ.σ. 18-21 - τα χωρία πού ακολουθούν είναι όλα από τον βιβλίο του).
Σε μια τέτοια εποχή, γράφει, «τον να είναι κανείς πραγματικός ορθόδοξος χριστιανός, έτοιμος μέχρι θανάτου να παραμείνει πιστός στον Σωτήρα Χριστό, είναι πολύ πιο δύσκολο στις μέρες μας από' ότι στους πρώτους χριστιανικούς αιώνες» (σ. 17).
Ό διωγμός εναντίον της Χριστιανοσύνης, ανομίας και συχνά φανερός (σε περιοχές υπό κομμουνιστικό καθεστώς), είναι ακόμα πιο συχνά συγκαλυμμένος στις μέρες μας. «Κάτω από ένα προσωπείο μιας απατηλής εξωτερικής εμφάνισης, ή οποία φαίνεται καλή και έτσι οδηγεί πολλούς σε σφάλματα, είναι διάχυτος σχεδόν παντού σήμερα ένας κρυφός διωγμός εναντίον της Χριστιανοσύνης... Και ό διωγμός αυτός είναι πολύ πιο τρομερός και επικίνδυνος από τον προηγούμενο φανερό διωγμό, διότι απειλεί με ολοκληρωτική απώλεια των ψυχών - πνευματικό θάνατο» (σ. 18).
Συχνά παρέθετε τα λόγια του Επισκόπου Θεοφάνη του Ερημίτη σχετικά με τούς έσχατους καιρούς: «Αν και τον όνομα χριστιανός θα ακούγεται παντού και θα υπάρχουν παντού εκκλησίες, όλο αυτό θα είναι μόνο ένα προκάλυμμα, ενώ στο εσωτερικό θα υπάρχει πραγματική αποστασίας» (σ. 21).
Ώς εκπλήρωση των λόγων αυτών στις δικές μας ημέρες, ό Αρχιεπίσκοπος Άβέρκιος γράφει: «Ό χριστιανικός κόσμος, είναι τρομερό να τον λέει κανείς, παρουσιάζει σήμερα μια φρικτή εικόνα της πιο βαθιάς θρησκευτικής και ηθικής παρακμής» (σ. 22). Ό πειρασμός τής εγκόσμιας ηδονής και ευημερίας οδηγεί τον Θεό μακριά από' την ψυχή. Οι υπηρέτες του Αντίχριστου, πασχίζουν περισσότερο από' οτιδήποτε άλλο να εκδιώξουν τον Θεό από την ζωή των ανθρώπων, ώστε οι τελευταίοι, ικανοποιημένοι με τα υλικά αγαθά τους, δεν θα νιώθουν καμιά ανάγκη να στραφούν προς τον Θεό στην προσευχή τους, ίσως δεν θα Τον θυμούνται καν, αλλά μάλλον θα ζουν σαν ό Θεός να μην υπήρξε ποτέ.
Γι` αυτό, ό όλος τρόπος ζωής στις ονομαζόμενες ελεύθερες χώρες, όπου ό καθένας έχει τον δικαίωμα να πιστεύει ότι θέλει και όπου δεν υπάρχει ανοιχτός, αιματηρός διωγμός εναντίον τής πίστης, είναι ακόμα πιο επικίνδυνος για την ψυχή ενός χριστιανού (από τον φανερό διωγμό), γιατί τον καθηλώνει ολοκληρωτικά στην γη, αναγκάζοντας τον να ξεχάσει τα ουράνια.
Ή όλη σύγχρονη «κουλτούρα», κατευθυνόμενη προς καθαρά γήινα επιτεύγματα, καθώς και ή ξέφρενη δίνη τής σημερινής ζωής, κρατούν τον άνθρωπο σε μια συνεχή κατάσταση κενότητας και περισπασμού, πού δεν του δίνουν καμιά ευκαιρία να δει έστω και λίγο βαθύτερα μέσα στην ψυχή του.
Κι έτσι ή πνευματική ζωή μέσα του σταδιακά σβήνει» (σ. 29). Όλη ή σύγχρονη ζωή, στο δημόσιο επίπεδο, είναι μια προετοιμασία για τον ερχομό του Αντίχριστου: «Όλα αυτά πού συμβαίνουν σήμερα στις υψηλότερες βαθμίδες τής θρησκείας, τής κυβέρνησης και τής δημόσιας ζωής... δεν είναι τίποτε άλλο παρά τον εντατικό έργο των δούλων του επερχόμενου Αντίχριστου για την προετοιμασία του μελλοντικού του βασιλείου (σ. 24), και τον έργο αυτό διεξάγεται από "χριστιανούς" όσο και από μην χριστιανούς» (σ. 18).
Μετά από μια τέτοια δυσοίωνη εικόνα για τον παρόν και τον μέλλον, ό Αρχιεπίσκοπος Άβέρκιος καλεί τούς Ορθόδοξους Χριστιανούς να αγωνιστούν ενάντια στο πνεύμα αυτού του κόσμου πού ρέπει προς τον κακό. «Όλοι εκείνοι πού στην σημερινή εποχή επιθυμούν να παραμείνουν πιστοί στον Σωτήρα Χριστό, πρέπει να προφυλάσσουν τους εαυτούς του κυρίους από την έλξη προς τα γήινα αγαθά, ώστε να μην εξαπατούνται από αυτά. Είναι εξαιρετικά επικίνδυνο να παραδίδει ό ανθρώπους τον εαυτό του στην επιθυμία να κάνει καριέρα και όνομα, να αποκτήσει εξουσία και επιρροή στην κοινωνία, να συσσωρεύσει πλούτο και να ζει στην χλιδή και την άνεση» (σ. 28).
Σ' εκείνους πού είναι πρόθυμοι ν' αγωνιστούν για να διατηρήσουν την πίστη τους, ό Αρχιεπίσκοπος Άβέρκιος προσφέρει μια ξεκάθαρη και γεμάτη έμπνευση οδό ομολογίας: «Τώρα είναι ό καιρός της ομολογίας - ή ώρα να πάρει κάποιος μια ακλόνητη θέση, ακόμα και μέχρι θανάτου αν χρειαστεί, για την ορθόδοξη πίστη του, ή οποία υπόκειται σε φανερές και συγκαλυμμένες επιθέσεις, καταπίεση και διωγμό από τούς υπηρέτες του επερχόμενου Αντίχριστου (σ. 28). Πρέπει να είμαστε αληθινοί χριστιανοί, να μην ενδίδουμε στο πνεύμα των εποχών και να κάνουμε την Εκκλησία κέντρο της ζωής μας» (σ. 26).
Ό δρόμος μπροστά μας, παρά τις απατηλές υποσχέσεις «προόδου», είναι δρόμος οδύνης: «Ό Κύριος τον έχει πει ξεκάθαρα, ότι δεν είναι "πρόοδος" πού μας περιμένει, αλλά ακόμα μεγαλύτερες δοκιμασίες και βάσανα καθώς ή ανομία αυξάνεται και ή αγάπη κρυώνει. Όταν Εκείνος έρθει, "άρα εύρήσει την πίστιν επίπεδο της γης;" (Λουκ. 18:8)».
Ή δύναμη του αληθινού χριστιανού στους δύσκολους καιρούς πού έπονται είναι ή αποκαλυπτική προσδοκία της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού. Τον γνήσιο χριστιανικό πνεύμα είναι εκείνο μιας συνεχούς αναμονής της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού. Ένα πνεύμα που προσευχόμενο βοά προς τον Κύριο «Αμήν, ναι έρχου, Κύριε Ιησού» (Αποκ 22-20). Και το πνεύμα που αντιτίθεται σε αυτό είναι αναμφίβολα το πνεύμα του Αντίχριστου το οποίο πασχίζει με κάθε τρόπο να αποτραβήξει τούς χριστιανούς από την σκέψη της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού και των αμοιβών πού την ακολουθούν.
Εκείνοι πού ενδίδουν στο πνεύμα αυτό κινδυνεύουν να μην αναγνωρίσουν τον Αντίχριστο όταν εκείνος έρθει και να πέσουν στα δίχτυα του. Ακριβώς αυτό είναι τον πιο φρικτό πράγμα στον σύγχρονο κόσμο, ό όποιος είναι γεμάτος με κάθε λογής απάτες και πειρασμούς.
Οι υπηρέτες του Αντίχριστου, όπως ό ίδιος ό Κύριος μας έχει προειδοποιήσει, θα προσπαθήσουν, αν είναι δυνατόν, να εξαπατήσουν τούς εκλεκτούς (Ματθ. 24:24). Ωστόσο, ή σκέψη αυτή δεν θα έπρεπε να μας συνθλίβει αλλά αντίθετα όπως ό Κύριος λέγει, «αρχομένων δεν τούτων γίνεσθε ανακύψατε και επάρατε τας κεφαλάς υμών, διότι εγγίζει ή απολύτρωσις ημών» (Λουκ. 21:28).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου