Ποιά είναι αυτή ή δεύτερη απάντηση κάλλιστα φαίνεται από την εξομολόγηση ενός καπιταλιστή, πού πρόσφατα τυπώθηκε στη γερμανική γλώσσα. Λέει τα εξής:
«Εγώ ανέκαθεν αισθανόμουν βαθιά περιφρόνηση απέναντι στους αδύναμους και πεινασμένους ανθρώπους, πού ζητούν μια αλλαγή οικονομική και νομική ή οποία θα έδινε και σ' αυτούς ψωμί και δικαιώματα τόσα όσα έχει και κάθε αριστοκράτης. Επάνω σε τί βασίζουν οι προλετάριοι αυτή την απαίτηση τους; Στην ανθρωπιά και στον φυσικό δίκαιο; Εάν είναι σ' αυτά, τότε έχασαν το παιχνίδι. Διότι θα ρωτούσα εγώ: Επάνω σε τί βασίζουν την ανθρωπιά και το φυσικό δίκαιο; Εάν ή ανθρωπιά και το φυσικό δίκαιο είναι ή τελευταία αρχή την οποία επικαλούνται, τότε εκείνοι πρέπει να πεθάνουν, διότι ή ανθρωπιά είναι νεότερη από τον άνθρωπο και το φυσικό δίκαιο ασθενέστερο από την φυσική δύναμη.
Ό άνθρωπος ορίζει και το τί είναι ή ανθρωπιά και το τί είναι το φυσικό δίκαιο. Και εφόσον είναι έτσι τότε εγώ έχω την δική μου ανθρωπιά και το δικό μου φυσικό δίκαιο, βασισμένα επάνω στη δύναμή μου και στον πλούτο. Κατ αυτή την δική μου ανθρωπιά πάνω από την οποία εγώ δεν αναγνωρίζω ανώτερη αρχή, εγώ πρέπει να ζω, μα εκατοντάδες χιλιάδες προλετάριοι να πεθάνουν από την πείνα, και εγώ πρέπει να ζω καλά μα εκατοντάδες χιλιάδες αυτών να ζουν άσχημα. Ποιός είναι εκείνος πού γι' αυτό θα με πάει σε δίκη; Τα βόδια και τα άλογα σίγουρα όχι, αφού δεν καταλαβαίνουν. Οι άνθρωποι όχι, γιατί είναι αδύναμοι μπροστά μου. Ή συνείδηση μου όχι, γιατί δεν την αισθάνομαι. Κάποια υπερφυσική δύναμη όχι, αφού δεν την βλέπω. Όλο το ζήτημα ανάμεσα σ' εμένα και σ' εσένα, προλετάριε τοποθετήθηκε σε μία τελείως ψηλαφητή βάση. Είναι ζήτημα ψωμιού και κοιλιάς. Καλά είναι, εφόσον δεν έμπλεξες την μεταφυσική σ' αυτό. Έτσι το πράγμα είναι τελείως απλό. Το ερώτημα είναι λοιπόν εάν θα είμαι χορτάτος εγώ ή εσύ ή και οι δύο θα είμαστε μόνο μισοχορτάτοι; Ή απάντηση μου είναι απλή: Εγώ δεν θέλω να είμαι μισοχορτάτος. πόσο μάλλον πεινασμένος. Εγώ θέλω να είμαι μόνο χορτάτος, μα θέλω να είμαι χορτάτος ακόμα και με τίμημα την πείνα σου και το θάνατο σου. Μού λείπουν τελείως οι λόγοι για τούς οποίους εγώ θα έπρεπε να μοιράζομαι την γη και το ψωμί μαζί σου. Καμία δύναμη δεν με σπρώχνει προς αυτό ούτε κάποια εξωτερική δύναμη με αναγκάζει. Σε μένα τίποτα δεν λέει ότι ή γη είναι δική μας, ενώ όλα μού λένε ότι ή γη είναι δική μου».
Τούτη είναι ή απάντηση ενός ανθρώπου πού κρατά την γη ως ιδιοκτησία του και νομίζει ότι την κρατά με αναμφισβήτητο δικαίωμα. Τούτη σήμερα θα ήταν ή απάντηση πολλών χορτάτων στις απελπισμένες κριτικές των πεινασμένων. Οι πεινασμένοι ζητούν την γη εξαιτίας της πείνας τους οι χορτάτοι δεν τους την δίνουν εξαιτίας της δύναμής τους.
ΒΙΒΛ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ ΑΡΓΑ ΒΑΔΙΖΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου