Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τρίτη 23 Αυγούστου 2011

ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΚΛΗΡΟ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΑ ΖΩΗ;



Όσοι έχουν δεχτεί το δώρο της ιεροσύνης έχουν σαν κύριο σκοπό τους την αναγέννηση της ψυχής των ανθρώπων και την καθοδήγηση τους στην αιώνια Βασιλεία του Θεού. Οι ιερείς δεν πρέπει να αποσπώνται απ' αυτό το αποστολικό έργο και να δαπανούν τον χρόνο τους σε κοσμικές υποθέσεις. Κανένας άλλος δεν μπορεί να δώσει στους ανθρώπους αυτό πού ό ιερέας τούς δίνει, και τίποτα άλλο δεν μπορεί να συγκριθεί με την αιώνια ευλογία, στην όποια αυτός τούς οδηγεί. Γι' αυτόν τον λόγο ένας ιερέας δεν πρέπει να τολμάει να αποσπάται από τα καθήκοντά του και να ασχολείται ακόμη και με ωφέλιμες κοσμικές υποθέσεις· πρέπει να θυμάται ότι είναι ό φύλακας των ψυχών των ανθρώπων και ότι θα λογοδοτήσει την φοβερή ώρα της Κρίσης για κάθε πρόβατο πού χάθηκε εξαιτίας της αμέλειας του. Οι Απόστολοι έδωσαν το παράδειγμα, όταν προέκυψε διαφωνία μεταξύ τους σχετικά με την διανομή των αγαθών, λέγοντας: «Ουκ αρεστόν εστίν ημάς καταλείψαντας τον λόγον τον Θεού διάκονείν τραπέζαις» (Πράξεις των Αποστόλων 6:2).

Οι εκκλησιαστικοί κανόνες απαγορεύουν αυστηρά στον κλήρο να απασχολείται με κοσμικές μέριμνες και να αναλαμβάνει δημόσια καθήκοντα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ό κληρικός μπορεί να αποσυρθεί εντελώς απ' όλες τις κοσμικές υποθέσεις.

Οι άνθρωποι έχουν και ψυχή και σώμα και είναι αδύνατον να ενδιαφέρεται κανείς για την ψυχή, ξεχνώντας εντελώς τις ανάγκες του σώματος. Ό Κύριος μας ζήτησε να δείχνουμε αγάπη προς τον πλησίον μας μέσα από έργα ελέους, σχετικά με τα όποια θα μας ρωτήσει κατά την φοβερή ώρα της Κρίσης. Πολλοί ιεράρχες και Άγιοι συμμετείχαν ενεργά σε γεγονότα πού συνέβαιναν στην εποχή τους, και σι ορισμένες περιπτώσεις ήταν ακόμη και επικεφαλής κυβερνήσεων, αλλά αυτό γινόταν μόνο σε καταστάσεις επείγουσας ανάγκης. Όταν είναι αναγκαίο να σώσεις τούς ανθρώπους από την καταστροφή, όταν ή συμμετοχή του ποιμένα είναι απαραίτητη, προκειμένου να κατευθύνει το ποίμνιο του στον σωστό δρόμο, ό ποιμένας δεν επιτρέπεται να παραμένει παθητικός ή ουδέτερος. Όχι μόνο λοιπόν μπορεί, αλλά και πρέπει να βοηθήσει, απασχολούμενος και με προσωπικές, αλλά και με δημόσιες υποθέσεις. Είναι καθήκον του ποιμένα να παρακινεί τούς ανθρώπους να δείχνουν ελεημοσύνη και, εάν είναι αναγκαίο, να γίνεται ό επικεφαλής μιας φιλανθρωπικής οργάνωσης, διευθετώντας τις δημόσιες υποθέσεις σύμφωνα με τα διδάγματα του Χριστού.

Παράλληλα, όμως, πρέπει πάντοτε να παραμένει ιερέας και ποιμένας. Είναι ανεπίτρεπτο γι' αυτόν να ενταχθεί σε κάποια παράταξη και να υποτάσσεται σ' αυτήν. Παρόμοια είναι αταίριαστο για τον ποιμένα να ενασχολείται με την καθαρά κοσμική πλευρά των δημόσιων υποθέσεων. Πρέπει να αφήνει τούς λαϊκούς να κάνουν ότι μπορούν, ενώ ό ίδιος να πασχίζει να συγκεντρώνεται σε πνευματικά ζητήματα, καθώς αυτή είναι ή διακονία του. Ό ιερέας είναι το φως του κόσμου και ό ρόλος του στα κοινά είναι να εξαγνίζει την προσωπική, δημόσια και πολιτική ζωή. Το καθήκον του κλήρου είναι να προσδιορίσει τα ηθικά θεμέλια, πάνω στα όποια πρέπει να οικοδομηθεί ή κοινωνία, και να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για τις δραστηριότητές της, έτσι ώστε αυτές να διαπνέονται από την διδασκαλία του Χριστού. Χωρίς να βυθίζεται στην ρυπαρότητα της επίγειας ματαιότητας, ό ποιμένας πρέπει να εποπτεύει το ποίμνιο του και να επαγρυπνά, να ενισχύει αυτούς πού είναι πνευματικά ή σωματικά αδύναμοι, να επισημαίνει το κακό, να παρακινεί όλα του τα πνευματικά παιδιά σε πνευματικούς αγώνες και καλά έργα και να τα ενδυναμώνει κατά την πραγματοποίηση των έργων αυτών.

Το υψηλότερο και πιο σημαντικό δώρο της ιεροσύνης, για το όποιο ό ποιμένας πρέπει να είναι ιδιαίτερα ένθερμος στην προσευχή του, είναι ή προσέλκυση της ευλογίας και της χάρης του Θεού στους ανθρώπους, ενθυμούμενος ότι είναι πάνω απ' όλα υπηρέτης του Θεού και ότι πρέπει να αποτελεί παράδειγμα για τούς πιστούς στον λόγο, τον τρόπο της ζωής, την αγάπη, το πνεύμα, την πίστη και την καθαρότητα, «... τύπος γίνου των πιστών εν λόγω, εν αναστροφή, εν αγάπη, εν πνεύματι, εν πίστει, εν άγνεία» (Προς Τιμόθεο Α' 4:12), καθοδηγώντας τους με την προσευχή, το παράδειγμα και την διδασκαλία στην Βασιλεία του Θεού.

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΞΙΜΟΒΙΤΣ,

ΒΙΒΛ. Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΞΙΜΟΒΙΤΣ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: