Απο την πρώτη μέρα της αφιξής του στην Σανγκάη ο Αγιος όπως και πρίν τελούσε καθημερινά την Θεία Λειτουργία.
Οπου και αν βρισκόταν ήταν παρών στις Λειτουργίες.
Μια φορά,ως αποτέλεσμα της συνεχούς ορθοστασίας του, το πόδι του Αγίου πρήστηκε σοβαρά και μια ομάδα ιατρών, φοβούμενη γάγραινα, διέταξε άμεση νοσοκομειακή περίθλαψη.
Ο άγιος αρνήθηκε. Υστερα απο αυτό , οι Ρώσοι γιατροί ενημερώσαν το Ενοριακό Συμβούλιο οτι δεν μπορούσαν να αναλάβουν καμία ευθύνη για την υγεία, ακόμη και για την ζωή του ασθενούς. Τα μέλη του Ενοριακού Συμβουλίου, μετά απο έντονες παρακλήσεις, ακόμη και απειλές , να τον εισάγουν σε νοσοκομείο με την βία, αναγκάσαν τον Αγιο να συμφωνήσει και έτσι τον έστειλαν στο νοσοκομείο.
Το ίδιο απόγευμα, ωστόσο, έφυγε απο το νοσοκομείο. μόνος του και στις έξι τελούσε αγρυπνία όπως συνήθως.
Τελούσε όλες τις καθημερινές ακολουθίες πλήρως και χωρίς περικόπες, έτσι ώστε στην τελευταία ακολουθία της ημέρας να διαβάζονται πέντε ή και περισσότεροι κανόνες προκειμένου να τιμηθούν όλοι οι άγιοι.
Ο Αγιος δεν επέτρεπε περιττές κουβέντες στο Ιερό και
ο ίδιος προσωπικά εξασφάλιζε πως οι βοηθοί του Ιερέα συμπερίφερονταν όπως θα έπρεπε, συντάσσοντας γι` αυτούς ένα κανόνα συμπεριφοράς στον οποίο αυστηρά, αλλά και στοργικά , απαιτούσε προσκόλληση.
Μετά την Λειτουργία ο Αγιος Ιωάννης παρέμενε στο ιερό για δύο ή τρείς ώρες, γεγονός που σχετίζεται με ένα σχόλιο του κάποτε.
"Πόσο δύσκολο είναι να αποσπάσει κανείς βίαια τον ευατό του απο την προσευχή και να επιστρέψει στις κοσμικές υποθέσεις!".
Τη νύχτα παρέμενε άγρυπνος αντί να κοιμάται. Ποτέ δεν πήγαινε "επίσκεψη" κάπου ειδικά, αντίθετα θα εμφανιζόταν απρόσμενα σ` εκείνους που είχαν ανάγκη, υπό οποιασδήποτε καιρικές συνθήκες και στις πλέον ασυνήθιστες ώρες. Καθημερινά επισκεπτόταν με τα Τίμια Δώρα τους αρρώστους.
Συχνά τον έβλεπαν, ενώ η ώρα ήταν περασμένη και ο καιρός δριμύς να περπατά στους δρόμους της Σανγάης με την επισκοπική του ράβδο στο χέρι και τα ράσα του να ανεμίζουν. Οταν τον ρωτούσαν που πήγαινε με τέτοιο καιρό, ο Αγιος απαντούσε" όχι πολύ μακριά είναι ανάγκη να επισκεφτώ τον τάδε" και όταν τον συνόδευαν σ` εκείνο το μέρος το "όχι πολύ μακριά" ήταν συχνά δύο ή τρία χιλιόμετρα.
ΒΙΒΛ. ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΞΙΜΟΒΙΤΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου