Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2012

Ο Χριστός δεν μας ζητά να εργαζόμαστε με ωράριο, λες και είμαστε τράπεζα. Δεν έχω χρόνο, λένε σήμερα οι περισσότεροι άνθρωποι............ ΝΙΚΟΛΑΕ ΣΤΑΙΝΧΑΡΤ.




Ο Χριστός δεν μας ζητά να  εργαζόμαστε με ωράριο, λες και είμαστε τράπεζα. Δεν έχω χρόνο, λένε σήμερα οι περισσότεροι άνθρωποι. Ωραία δικαιολογία Οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να κάνει κάποιος το καλό. Όπως ή βασιλεία του  θεού θα έρθει εκεί πού κανείς δεν το περιμένει, έτσι και οι πράξεις που την  προαναγγέλλουν δεν λογαριάζουν όρους και συμφωνίες.


Δεν είναι αρκετό για μια φιλία να πει κανείς, θα σε βοηθήσω αν μπορέσω! Φίλος αληθινός είναι εκείνος πού βοηθάει χωρίς το ρήμα βοηθάω να χρειάζεται προσδιορισμούς επιρρηματικούς, χρονικούς, τροπικούς ή χρονικούς. Πόσο άρεσε στον Κύριο να μας αποκαλεί φίλους Του!


 Από την παραβολή των ταλάντων προκύπτει ότι ό άνθρωπος, πού έφυγε για ταξίδι μακρινό και κάλεσε τούς δούλους του και τούς παρέδωσε την περιουσία του, είναι ό ίδιος ό Θεός. Στον δούλο πού, επιστρέφοντας το ένα τάλαντο (όσο ακριβώς είχε πάρει), είπε στον κύριο του: «κύριε, έγνων σε ότι σκληρός ει άνθρωπος, θερίζων όπου ουκ έσπειρας και συνάγων όθεν ου διεσκόρπισας», δηλαδή, Κύριε σε ήξερα άνθρωπο σκληρό, που θερίζεις εκεί όπου δεν έσπειρες και μαζεύεις εκεί όπου δεν σκόρπισες, ό Κύριος άπαντα επιβεβαιώνοντας και επαναλαμβάνοντας το χαρακτηρισμό. (Ματθ. 25, 24) Αμέσως μετά όμως ακολουθεί ή έξης παράδοξη φράση: «τω γαρ έχοντι παντί δοθήσεται και περισσευθήσεται, από δε του μη έχοντος και ο έχει άρθήσεται απ' αυτού», δηλαδή, στον καθένα πού έχει θα του δοθούν και άλλα και θα περισσέψουν, από εκείνον όμως που δεν έχει θα του αφαιρεθεί κι αυτό που έχει.


Προκύπτει λοιπόν ότι με τον Θεό δεν μπορούμε να βασίζουμε τη σχέση μας πάνω σε ιδέες πού έχουμε φτιάξει εμείς οι ίδιοι οι άνθρωποι σχετικά με το τί είναι δίκαιο και τί σωστό. Προκύπτει επίσης ότι ή σχέση μας με τον Θεό δεν πρέπει να βασίζεται σ' ένα λογιστικό du ut des στο όποιο εμείς θα πιστεύουμε εσαεί και στο οποίο μάλιστα θα είμαστε οι παθητικοί αποδέκτες.


Ό θεός θερίζει εκεί oπου δεν έσπειρε, κι αυτό σημαίνει oτι πρέπει να δώσουμε κι εμείς κάτι από τον εαυτό μας, πρέπει με άλλα λόγια να παίρνουμε πρωτοβουλίες για να κάνουμε το καλό. Το να λέει κάποιος: γιατί τί κακό έκανα; δεν έκανα κακό σε κανέναν, κάνω oτι μπορώ, αυτό δεν είναι παρά στάση χασμουρητού, ή όποια βρίσκεται σε τελεία αντίθεση με αυτό πού ζητά ό Κύριος στην παραβολή των ταλάντων και φανερώνει oτι δεν καταλάβαμε πόσο βαρύ αμάρτημα είναι να είναι κανείς τεμπέλης, πόσο σοβαρή είναι για τον Θεό ή προτροπή: ό ουρανός καταχτιέται, ούτε πόσο επίμονη προσπάθεια και πόθος απαιτείται για το «αδύνατον» ακόμα και γι` αυτό το πραγματικά αδύνατον 

Ό θεός δεν αστειεύεται: «έξελθε έκ της γης σου και έκ της συγγενείας σου, και δεύρο εις γην ην άν σύ δείξω», «Άρον τον σταυρόν σου», «Ακολουθεί μοι», «Αγρυπνείτε», «Άρον τον κράβαττόν σου και περιπατεί».


Ό θεός δεν μας θέλει ξάπλα. Δεν θέλει το βόλεμα, τις ανέσεις, την καλοπέραση, το ονειροπόλημα. Ούτε μπορεί να αποτελέσει πρόφαση ή ασθένεια και ή τρέλα. (Ακόμα και ή συκιά δεν αποτέλεσε εξαίρεση.)


Ή Μάρθα τότε γιατί επιπλήττεται; Διότι την απασχολούν τα ευτελή πράγματα. Μοχθεί ματαίως και είναι ανήσυχη. Ό Κύριος μας καλεί σε πράγματα σοβαρά. Ό Χάρος είναι πάνω από το κεφάλι μας, κι εμείς είμαστε με το τσιγάρο στο χέρι, ή ρίχνουμε όλο το βάρος μας σε πράγματα ασήμαντα, όπως ή Μάρθα.



ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ. ΝΙΚΟΛΑΕ ΣΤΑΙΝΧΑΡΤ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΑΙΣΤΡΟΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια: