Είχε έρθει μια μέρα για να εξομολογηθεί ένας
μετανοημένος άνθρωπος. Και τον ρώτησα εάν βλασφημεί και με απάντησε: Κάποτε βλασφημούσα,
τώρα όμως όχι. Και ξέρετε πάτερ, πώς σταμάτησα αυτό το μεγάλο αμάρτημα;
Βλασφημούσα
πάρα πολύ και ιδιαίτερα την Παναγία. Και μία μέρα ενώ κοιμόμουν, νιώθω ξαφνικά
ότι κάποιος με σκουντά και ανοίγω τα μάτια. Και βλέπω μπροστά μου, μια μαυροφορεμένη,
ολόλευκη και πανέμορφη γυναίκα και μου λέει: «Παιδί μου (δεν τον είπε άσεβη),
γιατί με βλασφημάς;
Τί κακό σέ έκανα στη ζωή σου;».
Τότε κατάλαβα ότι βρέθηκα
μπροστά στην Παναγία μας και έμεινα κεραυνοβολημένος. Τότε ή Παναγία με το
χεράκι της με παίρνει τη γλώσσα, μου την τραβάει και μου την έκανε τόση μεγάλη,
πού την κόλλησε στο ταβάνι του δωματίου μου!
Και με λέει ή Παναγία: «Αν θέλεις
τώρα βλασφήμα!». Εγώ τότε της έκανα νεύμα, ότι δεν επρόκειτο ποτέ να το
ξανακάνω. «Θα σέ θεραπεύσω την γλώσσα σου, με είπε ή Παναγία, αλλά αν το ξανακάνεις,
τότε ίσως σέ πάρω το παιδί σου». Εκτοτε, πάτερ, ουδέποτε ασέβησα στην Παναγία
μας.
Αυτά με είπε εκείνος ό άνθρωπος.
Ή βλασφημία δεν είναι μία κακιά συνήθεια,
αλλά μία διαβολική συνήθεια.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ, ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥ;
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου