Ήταν κάποιος επίσκοπος και με κάποιον διάκονο του, πήγαν να λειτουργήσουν σέ κάποιο χωριό. Την εποχή εκείνη δεν υπήρχαν αυτοκίνητα και έτσι ξεκίνησαν με τα ζώα για να φτάσουν στο χωριό. Στο δρόμο συνάντησαν κάποιον φτωχό άνθρωπο, ό όποιος καθόταν στην άκρη του δρόμου. Ό Δεσπότης τον πλησίασε και τον καλημέρισε. Όμως ό φτωχός δεν του απάντησε. Καλημέρα άνθρωπε του Θεού, ξαναείπε ό Δεσπότης, αλλά και πάλι σιώπησε ό φτωχός.
Ό Επίσκοπος τον καλημέρισε και για τρίτη φορά και αφού είδε ότι δεν τον απάντησε ό φτωχός, έχασε την υπομονή του και του είπε: Την κατάρα μου να έχεις! Ό Επίσκοπος θεώρησε προσβλητική και ταπεινωτική την περιφρόνηση πού του έδειξε ό φτωχός, γι' αυτό και τον καταράστηκε.
Συνέχισαν το δρόμο ό Επίσκοπος και ό διάκος, έφτασαν στο χωριό, λειτούργησαν, αλλά μετά τη Θεία Λειτουργία ό Επίσκοπος αισθάνθηκε αδιαθεσία και λέει στον διάκονο του: Δεν αισθάνομαι καλά και μάλιστα νομίζω, ότι το έχω πάθει, από τη στιγμή πού καταράστηκα εκείνον τον φτωχό άνθρωπο πού είχαμε συναντήσει. Και ό διάκονος του, τον λέει: Σεβασμιώτατε, επιτρέψτε μου να σας πω κάτι.
Όταν καταραστήκατε τον φτωχό, είδα ότι βγήκε από το στόμα σας ένα κοράκι και πήγε στον φτωχό, αλλά γύρισε πίσω και μπήκε μέσα σας! "Ωχ, άναφώναξε ό Δεσπότης, μάλλον ήταν άδικη ή κατάρα μου. Σήκω γρήγορα για να πάμε να τον βρούμε. Πήγαν λοιπόν και τον βρήκαν και διαπίστωσαν με μεγάλη έκπληξη, ότι ό φτωχός άνθρωπος ήταν κουφός και δεν είχε ακούσει τον καλημερισμό του Επισκόπου! Και όταν ή κατάρα είναι άδικη, επιστρέφει πίσω σέ αυτόν πού την εκστόμισε.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ, ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥ;
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου