Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τετάρτη 24 Ιουνίου 2015

ΓΕΡΩΝ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΛΑΖΑΡΗΣ "Ή συζήτηση αυτή είναι και ή τελευταία του Γέροντα, είκοσι μέρες πριν την κοίμησή του."









Ή συζήτηση αυτή είναι και ή τελευταία του Γέροντα,
είκοσι μέρες πριν την κοίμησή του.




Διαπιστώνουμε τη δυσκολία πού είχε να μιλήσει,
όμως παρατηρούμε επίσης την πλήρη διαύγεια του
και το εύστοχο των Λόχων του.
-       Γέροντα, που ασκήθηκες πιο πολύ, στο Δαδί ή στο Άγια. Όρος;
-       Στον κόσμο μέσα.
-       Γιατί, Γέροντά μου; "Ήταν μεγαλύτεροι οι πειρασμοί;
-       Ναι, οι πειρασμοί.
-       Είχες βοήθεια από ανθρώπους;
-       Με βοήθησε ό Πορφύριος στα πνευματικά, αλλά και στα   του κόσμου. Με αγαπούσε και τον αγαπούσα. Αγάπη κατά θεόν.
-       Κάνατε ό ένας στον άλλο υπακοή;
-       Ναι. Είναι μεγάλο πράγμα ή υπακοή.
-       Και ποιό είναι το μεγαλύτερο δώρο πού δίνει ό θεός σε ένα. μοναχό, ή υπακοή, ή υπομονή ή κάτι άλλο;
-       Από την υπακοή ξεκινάνε όλα.
-       Σε ποιόν υπακοή;
-Στον Προηγούμενο.
-Ό μοναχός πρέπει να κάνει παντού υπακοή;
-       Παντού. Σε όλους.
-Όταν κάνω υπακοή σε κάποιον προς δόξαν τού θεού, ό Κύριος θα με προστατέψει, ακόμη και αν κάνω λάθος υπακοή;
-       Ναι, θα σε προστατέψει.
-       Πώς να βάζουμε πάντοτε το θέλημά μας πιο κάτω; Είναι  δύσκολο. Εσύ πώς τα κατάφερες, Γέροντά μου, στην πράξη; Δεν ζοριζόσουν;
-       Ναι. Αλλά υπέμενα. ’Έκανα υπακοή. Πολλή δουλειά, πολλή άσκηση.
-       Τί σε βοήθησε πιο πολύ στον αγώνα σου, ή προσευχή, οι νηστείες ή οι μετάνοιες;
-       τα πάντα αυτά.
-       Και ποιό αγαπούσες πιο πολύ, ποιό έκανες πιο ευχάριστα;
-       τη νηστεία. Ήταν ωραία, χαιρόμουν. Δεν ήταν δύσκολο.
-       Από μικρός νήστευες ή όταν πήγες στο Αγιον ’Όρος;
-Απ’ το σπίτι.
-Ή μητέρα σου ήταν πιστή γυναίκα.
-Έπίστευε πραγματικά. Κι εγώ την αγαπούσα και την ακολουθούσα.
-Ό πατέρας σου πίστευε;
-Όχι και τόσο πολύ.
-       Σε ταπεινώνανε στο Αγιον ’Όρος;
-       Ναι, πολύ. Και ό ηγούμενος μου, θεός σχωρέσ’ τον.
-Ή Γερόντισσα Παρθενία σε βοήθησε;
-       Και στα πνευματικά και στη ζωή. Είχε εμπειρία κατά θεόν. -Ό ένας συμπλήρωνε τον άλλον, Γέροντά μου.
-       Αλληλοβοηθιόμαστε. Μεγάλο πράγμα!
-Εσύ και ή Παρθενία συκοφαντηθήκατε σ’ αυτή τη ζωή.
-       Ναι. Πέρασα δύσκολα. Όμως ή Χάρις του θεού βοήθησε.
-       Γέροντα, πες μου, κλονίστηκε ποτέ ή πίστη σου όλα αυτά τα χρόνια, έστω για ένα δευτερόλεπτο;
-Όχι! Καμία στιγμή!
-Ένιωσες ποτέ να σε εγκαταλείπει ή Χάρις του θεού;
-       Κάποτε το ένιωσα.
-       Και φοβήθηκες; Πόνεσες; Πώς είναι;
-       Είναι λίγο οδυνηρό.
-       ’Απελπίστηκες;
-Όχι απελπισία!
-Επέτρεψε ό θεός για πολύ διάστημα ή για λίγο;
-       Μήνες. Έκανα υπομονή και αγώνα.
-       Και όταν ήρθε πάλι ή Χάρις, πώς ένιωθες;
-'Ωραία ήταν. Αυτό είναι σημαντικό στον άνθρωπο, ή αγάπη και ή υπομονή.
-       Την αγάπη την είχες πάντοτε ή την απέκτησες σιγά-σιγά;
-       Είχα και πριν, αλλά με τα χρόνια μεγάλωνε.
-       Κι ένα τελευταίο. Όταν έχω ένα πρόβλημα και λέω στον θεό «Ας γίνει το θέλημά Σου» και το εννοώ, μετά πώς να Του ζητήσω τί θέλω εγώ; Είναι σωστό;
-       θα λες μόνο: «Να γίνει το θέλημά Σου!»


 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΓΕΡΩΝ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΛΑΖΑΡΗΣ. Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΔΑΔΙΟΥ ΜΕΡΟΣ Β. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΚΡΙΤΑΣ


Δεν υπάρχουν σχόλια: