ΓΕΡΩΝ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ. Ι.Μ ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ. ΤΟ ΑΡΣΕΝΙΚΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΠΕΘΕΡΑΣ.

Το αρσενικό παιδί τής πεθεράς

Τό μοναστήρι στο ψηλότερο μέρος μεταξύ των δύο χωριών κάθε μέρα λειτουργεί, νηστεύει, προσεύχεται, εξομολογεί. Οί πορτάρες του ανοίγουν πρωί- πρωί στον κάθε άνθρωπο. Αλλοι προσέρχονται να καμαρώσουν την παλιά αρχιτεκτονική του. Αλλοι τις παμπάλαιες τοιχογραφίες. Αλλοι να πουν τούς πόνους και τούς καημούς τους. Αλλοι να ζητήσουν ελέη καί άλλοι έλεος από την Παναγία μας και τον Χριστό. Βέβαια δεν λείπουν καί αύτοί πού κουβαλούν στο μοναστήρι τό φτωχό, από τούς καρπούς των δένδρων πού καλλιεργούν καί από τα εισοδήματα πού τους χαρίζει ό Θεός.

Μια κόρη έρχεται κρυφά από τό σπίτι της με πύρινα μάτια καί καυτά δάκρυα. Δεν είναι υπερβολή ό λόγος μου. Στον ασπασμό τής δεξιάς δεχόμουνα τό κάψιμο τής καρδιάς της.

- Κόρη μου, τί κλαις καί τί στενάζεις; Τί σού συμβαίνει;

Έλα καί μιά φορά χωρίς δάκρυα.

-Αχ, Γέροντά μου, έρχομαι γιατί στο πρόσωπό σου βλέπω πατέρα στοργικό πού δεν γνώρισα. Είχα καί δεν είχα πατέρα. Ημουν στο χωριό βοσκοπούλα. 

Έπαιζα φλογέρα. Χαιρόμουνα τις πλαγιές καί τις βουνοκορφές. Έφθανα μέχρις εκεί πού ξεχωρίζει μέσα στον λόγγο τής Παναγιάς τό μοναστήρι. Τό πουρνό καί τό δείλι έστηνα αυτί ν’ άφουγκραστώ τις γλυκείες καμπάνες. Με τήν φαντασία μου πάντα τις άκουγα καί χαιρόμουνα τής Παναγίας τά μεγαλεία. Άπ’ εκεί ψηλά έβλεπα τά άμάξια πού πήγαιναν στην Χάρη Της καί τά μετρούσα. Λογαριασμό δεν εύρισκα.

Κάποια μέρα μού προξένεψαν ένα παλληκάρι. Με γοήτεψαν, βλέπεις, με τ’ αγαθά τού κάμπου. Παράπονο δεν έχω από τον σύζυγό μου. Άλλ’ εκείνη ή πεθερά φοβερή από τήν πρώτη μέρα. Τίποτε δεν κάνω καλά. Τό ξύλο από τό χέρι καί τό βρίσιμο από τό στόμα δεν τής λείπει. Δεν έφθαναν αύτά. Τώρα πού Εμεινα Εγκυος, με χτυπά καί, με όλα τ’ άλλα πού μου λέγει, με απειλεί πώς θα με στείλη στο βουνό να φυλάξω γίδια, αν τό παιδί δεν είναι αρσενικό!

Ανατρίχιασα άκούγοντας τό θράσος τής πεθεράς. Τής συνέστησα την αγία υπομονή καί:

-Οταν τό ποτήρι ξεχειλίζη, κάνε προς τα πάνω. Ή Παναγιά θά σε βοηθήση. Θά μιλήση ό Θεός. Θά σφυρίξη στο αυτί τής γραίας τού κάμπου.

Πέρασε ό καιρός κι Ενα βράδυ ήρθε ό γιατρός ταραγμένος.

-       Τί Εγινε; Γιατί τόση ταραχή;

-       Ξεγέννησα μιά κόρη στον κάμπο. Έκανε τέρας· παιδί

χωρίς κεφάλι.

-       Τί ήταν τό παιδί, αρσενικό ή θηλυκό;

-       Αρσενικό.

Έτσι σφυρίζει ό Θεός στήν άθεοφοβία τής πεθεράς: «Πάρε αρσενικό παιδί πού θέλεις, αλλά ακέφαλο».

ΜΟΡΦΕΣ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΣΑ ΝΑ ΑΣΚΟΥΝΤΑΙ ΣΤΟ ΣΚΑΜΜΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ. 

ΓΕΡΩΝ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ. ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ.