Χρέος μας είναι να επαναλάβουμε την αφήγηση του θαυμαστού γεγονότος, ό,τι τα μάτια μας είδαν, τα χέρια μας άγγιξαν και τα αυτιά μας άκουσαν. Η Χάρις της Παναγίας μας της Δραπανιώτισσας με το θαύμα της ζητάει να γεμίσει όχι μόνο τη δική μας καρδιά, αλλά κι άλλων ανθρώπων που επιδιώκουν το έλεος του Θεού. Είναι σαν να ακούμε τον Γέροντά μας από τα Ουράνια να υπαγορεύει: “Επαναλάβετε”!
“ Με όσα λεφτά έχεις, κάνε ψώνια, παιδί μου,
και πήγαινέ τα στον π. Γεράσιμο να τα μοιράσει στους φτωχούς”.
“ Περάστε από το σπίτι, τώρα, χωρίς καθυστέρηση, έτσι όπως είσαστε,” μας είπε στο τηλέφωνο ο π. Γεράσιμος και όταν σε λίγα λεπτά βρεθήκαμε εκεί, είδαμε έκπληκτοι το καθιστικό του γεμάτο σακούλες με ψώνια. Όλα κάτω στο πάτωμα, δεν μπορούσες να περπατήσεις. Ήταν κι άλλοι εκεί και ο π. Γεράσιμος συγκινημένος, δακρυσμένος, άρχισε να λέει:
“Παιδιά μου, αυτό το θαύμα της Παναγίας μας ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας. Ήμουνα πολύ λυπημένος σήμερα, γιατί τα τρόφιμα στέρεψαν και μόλις μετά βίας έφτιαξα δύο κούτες για δύο οικογένειες. Και έλεγα αύριο είναι Κυριακή, να μην έχουν οι άνθρωποι λίγο κρέας, και δεν άργησε να έρθει μια κοπέλα με δύο κοτόπουλα. Αυτοί ήταν τώρα εντάξει. Κάποιοι άλλοι, όμως, που περίμενα να έχουν τακτοποιηθεί έμαθα ότι βρίσκονταν σε πολύ δύσκολη θέση. Τότε κτυπάει το κουδούνι μου και ακούω από κάτω ένα νέο να με φωνάζει. Ανεβαίνει πάνω κρατώντας σακούλες με ψώνια. Πάει κάτω και φέρνει κι άλλες, κι άλλες... Όλες αυτές που βλέπετε εδώ. Ήταν ένα νέο παιδί, μοντέρνο, από το Ληξούρι, που μόνο μια φορά με είχε συναντήσει, στο Κορωνάτο.”
-- Τι είναι, παιδί μου όλα αυτά;
-- Πατέρα Γεράσιμε, φεύγαμε με την κοπέλα μου από το Αργοστόλι για να πάμε από τη γύρα στο Ληξούρι, όταν εκεί στην εκκλησία στο Δράπανο ακούω μια γυναικεία φωνή να μου λέει:
“ Με όσα λεφτά έχεις, κάνε ψώνια, παιδί μου, και πήγαινέ τα στον π. Γεράσιμο να τα μοιράσει στους φτωχούς”.
Αμέσως σταμάτησα, έστριψα το αυτοκίνητο και γύρισα πίσω. Η κοπέλα μου κατάπληκτη με ρώτησε γιατί και της εξήγησα. Και τώρα ρωτάω κι εσάς, αλήθεια, μοιράζεται πράγματα σε φτωχούς;
-- Ναι παιδάκι μου, μοιράζω ... και ευχαριστώ την Παναγία μας τη Δραπανιώτισσα, αλλά κι εσένα πάρα πολύ.
.......................................................
Αυτά, καλοί μας φίλοι... και επαναλαμβάνω δεν είμαστε μόνοι, ήταν κι άλλοι εκεί.
Και εμείς ευχαριστούμε το Θεό που είχαμε ένα γέροντα που ζούσε το θαύμα και το μοιραζόταν μαζί μας. Το πιστοποιούσαν εκείνα τα υγρά και φωτεινά του μάτια που μένουν αλησμόνητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου